Ołtarz z Bukowa

Pomysłodawcą i fundatorem ołtarza około 1525 roku był ostatni panujący tam opat Hinricus Kresse. Ołtarz ma formę dębowej nastawy. Zdobi go bogata dekoracja malarska o zróżnicowanej tematyce oraz płaskorzeźbione, złocone i srebrzone kwatery z otwarcia uroczystego. Całość zadedykowana jest Maryi, której figura zajmowała miejsce centralne. Ta alabastrowa rzeźba jest starsza od ołtarza o ponad pięćdziesiąt lat. Ołtarz wraz z kompletnym wystrojem rzeźbiarskim stał w bukowskim kościele do lat 40. XX w. W czasie II wojny światowej rzeźba Madonny została z niego wyjęta i zabezpieczona poza Bukowem, a po wojnie trafiła do Szczecina i tam przechowywana jest do dziś w Muzeum Narodowym. Ołtarz stał w nieczynnym kościele jeszcze kilka lat po wojnie, natomiast pozostawione w nim drewniane rzeźby z roku na rok znikały. Alabastrowa Piękna Madonna jest jedyną ocalałą.
Celem ekspozycji jest prezentacja tego cennego zabytku po przywróceniu mu walorów estetycznych, ikonograficznych oraz historycznych. Przez pięć wieków jego istnienia zatarte zostało bowiem wiele z pierwotnych założeń jego twórców, a sam ołtarz ulegał przekształceniom oraz nieuniknionym procesom niszczącym.
Wystawa urozmaicona została archiwalnymi fotografiami przedstawiającymi widoki z zewnątrz oraz wewnątrz bukowskiego kościoła na przestrzeni kilkudziesięciu lat.